ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ- ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑΟΥΣΗΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
(1878-1943)

Ο Πολύκαρπος Σακελλαρόπουλος (μετέπειτα Μητροπολίτης Βέροιας και Νάουσας) γεννήθηκε στην Τουρκοκρατούμενη Κωμόπολη της Τσαριτσάνη το έτος 1878. Γόνος γνωστής οικογένειας της Τσαριτσάνης του Αθανασίου Σακελλαρόπουλου και πρώτος μεταξύ των πέντε τέκνων της οικογένειας (αδέρφια του ήταν ο Κωνσταντίνος Σακελλαρόπουλος, ο Νικόλαος Σακελλαρόπουλος, η Βασιλική συζ Δ. Κουτάβου και η Αγλαϊα χήρα Ιωάννη Ραμματά), γαλουχήθηκε από τα πρώτα χρόνια της ζωής του στις Αρχές, τα Πιστεύω και στις Αξίες της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού γενικότερα.

Οι πνευματικές και εσωτερικές ανησυχίες και αναζητήσεις του σε συνδυασμό με την βαθιά πίστη του στην Ορθοδοξία είχαν προδιαγράψει το μέλλον του. Νεαρός εγκατέλειψε την γενέτειρά του Τσαριτσάνη για να κορέσει την αδήριτη δίψα του για αναζήτηση του Θείου και για διακονία της Εκκλησίας. Φοίτησε με ζήλο στην Σχολή της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετήλθε εξαιρετικής παιδείας και μόρφωσης και διεύρυνε στους πνευματικούς του ορίζοντες. Επιστρέφοντας στην γενέτειρά του Τσαριτσάνη διηύθυνε τα εκπαιδευτήρια της από το έτος 1899 μέχρι το έτος 1903 και ταυτόχρονα ως Πρωτοσύγκελος του τότε Μητροπολίτη Ελασσόνας Βαρβάκη προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον τόπο του. Μετέπειτα χειροτονήθηκε Τιτουλάριος Επίσκοπος Πέτρας και στη συνέχεια το έτος 1910 τοποθετήθηκε Μητροπολίτης Μογλενών. Η δράση του κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα κατά των Βουλγάρων συμμοριτών και προπαγανδιστών ήταν ανεκτίμητη και η αντίστασή του σθεναρή.

Στη συνέχεια τις ζωής, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, τον συναντάμε πλέον να ηγείται της ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας και πάσης Ναούσης. Το τιμητικό αυτό αξίωμα αποτέλεσε επιβράβευση της μακροχρόνιας θητείας του στο Θείο και προσφοράς στο ποίμνιό του. Ιδιαίτερα αγαπητός στους συμπολίτες του της Βέροιας αναγκάστηκε στις αρχές Απριλίου του έτους 1941 λόγω των πολεμικών γεγονότων και φοβούμενος για την ζωή του να αναχωρήσει για την Αθήνα, όπου διατηρούσε οικία. Πριν την αναχώρησή του το πρωί της 3ης Φεβρουαρίου του 1941 συνέταξε την ιδιόγραφη διαθήκη του, και στις 20-3-1941 την ιδιόγραφη κωδίκελλο του, τις οποίες και παρέδωσε στον έμπιστο αδερφό και βοηθό του Κωνσταντίνο Σακελλαρόπουλου και στον τότε δικηγόρο της Ιεράς Μητροπόλεως Βέροιας Ιωάννη Γιαμά, προκειμένου να τις φυλάξουν και μετά τον θάνατό του να τις δημοσιεύσουν στο Πρωτοδικείο Βέροιας και να τις κηρύξουν κύριες, όπως και έγινε.

Ο Μητροπολίτης Βέροιας και Ναούσης Πολύκαρπος Σακελλαρόπουλος επέστρεψε στην Βέροια το έτος 1943, όπου και απεβίωσε πλήρης πνευματικών ημερών, αφήνοντας στη ιδιόγραφη διαθήκη του στην γενέτειρά του Τσαριτσάνη και συγκεκριμένα στην Σχολική Εφορία του Γυμνασίου Τσαριτσάνης ένα σημαντικό κληροδότημα ηθικής και υλικής αξίας. Πρόκειται για την τότε διώροφη πετρόκτιστη πατρική του οικία, την οποία ο ίδιος είχε αγοράσει από τον Θεμιστοκλή Καρασιαντήρη και την οποία ο Μητροπολίτης όρισε στη διαθήκη του αρχικά να περιέλθει στην αδερφή του Αγλαϊα για να την νοικιάζει και τα μισά ενοίκια να τα δίνει στους πτωχούς της Τσαριτσάνης, « δια την ψυχή των γονέων μας και την ιδική μου», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην διαθήκη του και μετά τον θάνατό της να περιέλθει ως κτήμα της Σχολικής Εφορίας του Γυμνασίου Τσαριτσάνης, με την ευχή τα ενοίκια αυτής να διατίθενται στους άπορους μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου Τσαριτσάνης.

Το κτήριο αυτό, το οποίο με τη βοήθεια και τα οικονομικά μέσα που παρείχε η Κοινότητα Τσαριτσάνης διατηρήθηκε σε καλή κατάσταση και επισκευάστηκε, αρχικά φιλοξένησε την Χωροφυλακή Τσαριτσάνης, μετέπειτα το Λύκειο Τσαριτσάνης και σήμερα τους πολιτιστικούς Συλλόγους της Τσαριτσάνης (Μορφωτικό Σύλλογο, Σύλλογο Γυναικών και Ιππικό Όμιλο Τσαριτσάνης).

Το πνεύμα της φιλοπατρίας και της ευεργεσίας διακατείχε τον Μητροπολίτη Βέροιας Πολύκαρπο Σακελλαρόπουλο ακόμα και στην τελευταία του βούληση ως διαθέτη και αποτελεί φωτεινό φάρο και παράδειγμα προς μίμηση ανιδιοτέλειας, φιλοπατρίας και ευεργεσίας προς αλλήλους.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ευαγγελία Αριστ. Χατζηκακίδου- Αγοράστη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα "ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ", φύλλο 116- ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010