Λίγα λόγια για το Γαϊτανάκι

Από τα λίγα έθιμα που διατηρούνται αυτούσια ως τις μέρες μας ,το γαϊτανάκι είναι ένας χορός που δένει απόλυτα με το κέφι και το χρώμα της Αποκριάς.Το γαϊτανάκι πέρασε στην Ελλάδα από πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας και έδεσε απόλυτα με τα άλλα τοπικά έθιμα,αφού η δεξιοτεχνία των χορευτών και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο.
Το γαϊτανάκι χορεύεται σε κύκλο όπως σε κύκλο χορεύεται επίσης το Κότσαρι του Πόντου,το όποιο φέρει μια ιδιαίτερη σφραγίδα βακχικών χορών.Οι Διονυσιακοί αυτοί χοροί εξέφραζαν την διαμαρτυρία των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων αλλά και τον πόθο τους για την απελευθέρωση από τα ιστορικά δεσμά τους και την επιστροφή τους στη φυσική αθωότητα.Αποτέλεσαν δε αναπόσπαστο κομμάτι της λατρείας του Διονύσου στην οποία έχει τις ρίζες του και το Καρναβάλι. 
Στην αυθεντική αρχική του μορφή δεκατρία άτομα χρειάζονται για να στήσουν το χορό.Ο ένας κρατά το στύλο στο κέντρο,από την κορυφή του οποίου κρέμονται 12 μακριές κορδέλες με διαφορετικό χρώμα.Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομα τους στο έθιμο.Γύρω από το στύλο,12 χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν μαζί,σε 6 ζευγάρια.Καθώς κινούνται γύρω από το στύλο,κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του κι έτσι  όπως γυρνούν πλέκουν τις κορδέλες γύρω από το στύλο δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς.Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν γύρω από το στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν,τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα.
Πιθανόν ο κυκλικός αυτός χορός να υποδηλώνει τον κύκλο της ζωής,από την χαρά στη λύπη,από τον χειμώνα στην άνοιξη,από την ζωή στο θάνατο και το αντίθετο.