90 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Πετυχημένη συναυλία της Μικτής Χορωδίας του Συλλόγου

Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος και η συναυλία της Μικτής Χορωδίας του Μορφωτικού Συλλόγου για τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη, δεν έγινε την Κυριακή  21 Ιουνίου, παγκόσμια ημέρα μουσικής, όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά.

Έγινε τρεις μέρες μετά, την Τετάρτη 24 Ιουνίου, και παρ’ όλο που ήταν από αναβολή, σημειώθηκε κοσμοσυρροή. Το προαύλιο του Γυμνασίου κατακλύστηκε από δεκάδες συγχωριανούς μας, που αποζημιώθηκαν με το παραπάνω.

Η εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό από τον Πρόεδρο του Συλλόγου, Χάρη Νούσια, ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή, το έργο και την προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη, ξεκινώντας την ομιλία του με τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου: «Μίκης Θεοδωράκης: Ο πολυτάλαντος, ο πολυδιάστατος, ο πολυσύνθετος, ο πολυδύναμος. Είναι απ’ αυτούς που ''όταν χορεύουν στην πλατεία/ μέσα στα σπίτια τρέμουν τα ταβάνια / και κουδουνίζουμε τα γυαλικά στα ράφια''. Ρωμιός. Γνήσιος Ρωμιός».

Το πρόγραμμα της βραδιάς άνοιξε με την Παιδική Χορωδία του Συλλόγου, η οποία συγκίνησε τον κόσμο, ιδιαίτερα τους γονείς και τους παππούδες των παιδιών της χορωδίας.

Στη συνέχεια ανέβηκαν στην εξέδρα, εν μέσω χειροκροτημάτων, τα μέλη της Μικτής Χορωδίας του Συλλόγου.  Μετά από μια μικρή εισαγωγή που έκανε η Ασπασία Τζαβέλλα- Σαπουνά, η οποία είχε την ευθύνη της παρουσίασης και επιμέλειας της όλης εκδήλωσης, ακούστηκαν από τον επιτάφιο  του Ρίτσου, το «Βασίλεψες αστέρι μου», «στο παραθύρι στέκοσουν» και «μέρα μαγιού» σόλο από την Όλγα Ταχτά. Ακολούθησε «η Μυρτιά», και ο «καημός» από την ποιητική συλλογή Πολιτεία, «Κράτησα τη ζωή μου» από τα Επιφάνια του Σεφέρη.

Από τη συνάντηση του Μίκη με τον Ιάκωβο Καμπανέλη, προέκυψε το μουσικό δράμα «η Γειτονιά των Αγγέλων», από την οποία ακούστηκαν τα δυο επόμενα τραγούδια «Δόξα τω θεώ» και «Στρώσε το στρώμα σου για δυο». Ακολούθησε ο «Απρίλης»  από το «Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού», το «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά» το οποίο τραγούδησε σόλο ο Λουκάς Παπαδήμος και το «Ροδόσταμο».

Από  τα «18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας», ακούστηκαν το
 «Καρτέρεμα», το «Κυκλάμινο» και τα «Λιγνά κορίτσια», που τραγούδησε σόλο η Ελευθερία Χήρα.

Και κάπου εκεί, με όλο τον κόσμο να χειροκροτά και να συμμετέχει έκλεισε η εκδήλωση με το «Ένα το χελιδόνι», σόλο το  από Χρήστο Τσοπανάκο, «Της αγάπης αίματα» και «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», σόλο από τον Γιώργο Μητσιμπόνα, τρία τραγούδια από το «Αξιον Εστί», το πιο γνωστό ίσως έργο του Θεοδωράκη, σε ποίηση  Οδυσσέα Ελύτη.

Τη Χορωδία διεύθυνε εξαιρετικά, η μαέστρος κ. Αλίνα Πάσχου, η οποία και αυτή με τη σειρά της, στο κλείσιμο της εκδήλωσης, ευχαρίστησε τον κόσμο για την παρουσία του.

Έλαβαν μέρος κατ’ αλφαβητική σειρά:

1. Αδαμούλα Χρύσα
2. Βαρθολομού Μαίρη
3. Βάρσος Βασίλης
4. Βίτκος Θάνος
5. Γεωργιάδη Έλενα
6. Δριανοβίτη Κωνσταντία
7. Κακλάνης Βαγγέλης
8. Καψάλη Όλγα
9. Λιάκος Δημήτρης
10. Λιογγαρίδη Σεβαστή
11. Μαντζιώκα Βιβή
12. Μαντζώκα Νίκη
13. Μαντζώκας Βασίλης
14. Ματούλα Ελένη
15. Ματούλας Νίκος
16. Μητσιμπόνα Ελένη
17. Μητσιμπόνα Κατίνα
18. Μητσιμπόνας Γιώργος
19. Μητσοπούλου Σταυρούλα
20. Μιχούλης Γιώργος
21. Παπαδήμος Λευτέρης
22. Παπαδήμος Λουκάς
23. Πάσχος Νίκος
24. Πίπιλα Κική
25. Πουτόκα Λίτσα
26. Προβατάς Σάκης
27. Σαπουνά Δήμητρα
28. Σκάντζου Ειρήνη
29. Σκάντζου Θάλεια
30. Στεργιούλα Σούλα
31. Ταχτά Όλγα
32. Τζιούργκανος Νίκος
33. Τζιούργκανου Δέσποινα
34. Τσιολάκη Βούλα
35. Τσομπανάκος Χρήστος
36. Τσομπανάκου Ελένη
37. Χατζηαθανασίου Μαρία
38. Χήρα Ελευθερία

 

Την ορχήστρα αποτέλεσαν οι μουσικοί:

1.  Αντωνίου Κώστας/ Αρμόνιο

2.  Ζαρκαδή Έλενα/ Φλάουτο

3.  Γελαδάρης Χρήστος/ Κιθάρα

4.  Βελώνης Λευτέρης/ Κιθάρα

5.  Πουτόκας Κώστας/ Μπουζούκι

Η διοίκηση του Συλλόγου ευχαριστεί θερμά την υπεύθυνη της Χορωδίας, τα μέλη, τους μουσικούς και όλους τους συντελεστές που συνέβαλαν στην άρτια διοργάνωση της εκδήλωσης, την οποία τίμησαν με την παρουσίας τους, οι ιερείς π. Γεώργιος Κοντοτάσιος και π. Αλέξανδρος Νεζεριώτης, ο Δήμαρχος Ελασσόνας κ. Νίκος Ευαγγέλου, ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών κ. Δημήτρης Λέκκας, ο Πρόεδρος και τα μέλη του τοπικού συμβουλίου, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης κ. Νίκος Τσιμπόλης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Κώστας Καραγιάννης και Δημήτρης Αβρανάς, και πολλοί άλλοι.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

·        Από την ομιλία του Χάρη Νούσια, προέδρου του ΜΣΤ

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας: στη Λέσβο και στην Κεφαλονιά, στον Πύργο και στην Πάτρα, όπου πήρε τα πρώτα του μουσικά μαθήματα και κυρίως στην Τρίπολη, όπου δημιούργησε χορωδία, έδωσε την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών.

Το 1943, συλλαμβάνεται από τον αρχηγό της ιταλικής αστυνομίας Φεστούτσιο. Αφήνεται ελεύθερος χάρη στη μεσολάβηση του πατέρα του. Οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως, σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Συμμετέχει στη Χορωδία Αθηνών. Επίσης, δίνει εξετάσεις και περνά στη Νομική.

Ο Μ. Θεοδωράκης συμμετείχε ενεργά στις μεγάλες μάχες και στην ηρωική αντίσταση του λαού μας στην κρίσιμη ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944. Αυτές οι μέρες τον σημάδεψαν τόσο πολύ, που δήλωσε πρόσφατα: «Στον τάφο μου θέλω να γράφει «"Πολέμησε τον Δεκέμβρη. Πάντα είχα μέσα μου τον ήχο της μάχης"»

Το 1950 τελειώνει το Ωδείο με δίπλωμα αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας. Από το 1950 έως το 1954 γράφει μουσική για το ραδιόφωνο και τον κινηματογράφο. Το 1954 φεύγει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου και παρακολουθεί μαθήματα μουσικής ανάλυσης και διεύθυνσης ορχήστρας.

Τέσσερις περίοδοι δοκιμασίας περίμεναν τον Μίκη Θεοδωράκη λίγο μετά την απελευθέρωση. 1947 εξορία στην Ικαρία, 1948 παράνομη δράση στην Αθήνα, 1948-49 και πάλι Ικαρία και τέλος 1949-50 Μακρόνησος. Η στέρηση της ελευθερίας, οι κακουχίες, η βία και ο φόβος του μαρτυρίου και του θανάτου αναδιαμόρφωσαν τον ψυχικό του κόσμο, του έδωσαν πλούσιο υλικό δημιουργίας.

Η περίοδος 1954- 1960 είναι μια εποχή έντονης καλλιτεχνικής δραστηριότητας στην Ευρώπη. Γράφει μουσική για φιλμ. Κυριότερα έργα του μέχρι το 1960 είναι: «Τρίο», «Μαργαρίτα» (Ορατόριο), «Σεξτέτο», «Το πανηγύρι της Αση- Γωνίας» (συμφωνικό), «Πρώτη Συμφωνία», «Ελληνική Αποκριά», «Κύκλος» (για φωνή και πιάνο), «Σονατίνα για πιάνο», «Σουίτα αρ. 1, αρ. 2 και αρ. 3» (για ορχήστρα), «Σονατίνα αρ. 1» και «Σονατίνα αρ. 2 για βιολί και πιάνο», «Αντιγόνη» (μπαλέτο), «Έρως και θάνατος» (για φωνή και ορχήστρα εγχόρδων), «Οι εραστές της Τερουέλ» (μπαλέτο), «Οιδίπους Τύραννος» (για ορχήστρα εγχόρδων) και «Κοντσέρτο για πιάνο».

Από το 1960 αρχίζει να επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και ηχογραφεί εδώ τον πρώτο του κύκλο τραγουδιών, τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου. Το 1962 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα, ιδρύει τη Μικρή Ορχήστρα Αθηνών και το Μουσικό Οργανισμό Πειραιά και δίνει πολλές συναυλίες, ενώ το 1963 ιδρύει τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και εκλέγεται πρόεδρός της. Το 1964 εκλέγεται βουλευτής.           

Βασικά έργα της περιόδου αυτής είναι:

α) Κύκλοι τραγουδιών: «Αρχιπέλαγο», «Πολιτεία», «Επιφάνεια»

β) Μουσική για θέατρο: «Ένας όμηρος» (Μπρένταν Μπήαν), «Το τραγούδι του Νεκρού Αδερφού», «Όμορφη Πόλη», «Γειτονιά των Αγγέλων».

γ) Μουσική για κινηματογράφο: «Ζορμπάς» του Μ. Κακογιάννη

δ) Ορατόρια: «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη

Το 1966 μελοποιεί την «Ρωμιοσύνη», σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.

Από το 1967, που ξεσπά η Δικτατορία, ο Μίκης Θεοδωράκης περνά στην παρανομία ιδρύοντας μαζί με άλλους το Πατριωτικό Μέτωπο. Συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και αργότερα εκτοπίζεται μέχρι το 1970, όταν μετά από έντονη πίεση προσωπικοτήτων και επιτρόπων στο εξωτερικό, που δημιουργήθηκαν με σκοπό την απελευθέρωσή του. Φεύγει στο Παρίσι.

Στο μεταξύ έχει συνθέσει μεταξύ άλλων:

α) τους κύκλους τραγουδιών: «Ο Ήλιος και ο Χρόνος», «Τα Λαϊκά», «Οι δέκα Αρκαδίες», «Τα τραγούδια του αγώνα», «Τα τραγούδια του Ανδρέα», «Νύχτα Θανάτου».

β) τα ορατόρια: «Επιφάνεια Αβέρωφ», «Κατάσταση Πολιορκίας», «Πνευματικό Εμβατήριο», «Raven».

Στο εξωτερικό αγωνίζεται για την πτώση της δικτατορίας και την ενότητα των αντιστασιακών δυνάμεων. Δίνει αμέτρητες συναυλίες σ' όλο τον κόσμο, αφιερωμένες στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Από το 1974 με την πτώση της δικτατορίας επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεχίζει τη συνθετική του δραστηριότητα, τις περιοδείες του με συναυλίες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα συμμετέχει πάντα στα κοινά (βουλευτής 1981- 1986 και 1989 μέχρι 1993). Αναλαμβάνει καθήκοντα Γενικού Διευθυντή Μουσικών Συνόλων ΕΡΤ 1993- 1994. Παραιτείται.

Ο Μίκης Θεοδωράκης ανέπτυξε πολυσχιδή κοινωνική δραστηριότητα και σφράγισε με την έντονη προσωπικότητά και παρουσία του τους αγώνες και τη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.

Η μουσική ιδιοφυΐα του Μίκη Θεοδωράκη συνέβαλε καθοριστικά στην πολιτιστική αναγέννηση της μεταπολεμικής Ελλάδας. Η προσφορά όμως στον πολιτισμό ήταν πάντα συνυφασμένη με τους αγώνες και τις αγωνίες του λαού μας. Ήταν έκφραση της αγωνίας μιας προσωπικότητας ανήσυχης, δημιουργικής, για να βρει τρόπους να συμβάλει και στην πνευματική πολιτιστική ανάπτυξη του λαού μας, ταυτόχρονα με την αναχαίτιση μιας συνεχούς απόπειρας φθοράς και παρακμής.

Στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη συναντάμε τη βαθιά αλληλεγγύη της τέχνης στη ζωή και τους αγώνες του λαού μας. Δεν μπορείς να μη νιώσεις ακριβώς αυτό όταν ακούς τα τραγούδια του.