Αναμνήσεις από το παρελθόν...

Η κυρά Ελένη Θυμάται...

Συνέντευξη: Άννα Αρσένη (εφημερίδα ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ, ΜΑΪΟΣ 2010- ΣΙΔΝΕΪ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ)

Φέτος, η συμπατριώτισσά μας κ. Ελένη Μακρή που ζει στο μακρινό Σύδνεϋ της Αυστραλίας γιόρτασε τα 102 της χρόνια. Της ευχόμαστε χρόνια πολλά. Για την επέτειο της κ. Μακρή, την οποία παρεμπιπτόντως την ευχήθηκαν η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ και ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, αναδημοσιεύουμε μια συνέντευξη που έδωσε πριν τέσσερα χρόνια στην ελληνόφωνη εφημερίδα της Αυστραλίας «ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ» και στη δημοσιογράφο Άννα Αρσένη.

Η κυρά Ελένη γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη, ένα ιστορικό χωριό, γεμάτο ομορφιές, παράδοση και λεβεντιά, στα ριζά του Ολύμπου. Ενενήντα εννέα χρονών σήμερα και θυμάται λεπτομέρειες από τα παιδικά της χρόνια που ζούσε ελεύθερα και σερβίριζε στο καφενείο του μπαμπά της Αναστάση.

Θυμόταν όμως και τα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της πείνας που ήταν αναγκασμένη να ξενοδουλεύει όπου υπήρχε μεροκάματο για να μεγαλώσει τα δυό παιδιά της...

Μια αξιόλογη γυναίκα που έζησε και καλές αλλά και δύσκολες στιγμές. Δυνατή κυρία που στάθηκε με αξιοπρέπεια και πάλεψε με θάρρος ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες.

Είχα την τιμή πριν λίγες μέρες να γνωρίσω την κα Ελένη Μακρή. Με υποδέχτηκε με χαμόγελο. Τα μάτια της είχαν μια σπιρτάδα και καλοσύνη. Διάβαζε ένα βιβλίο και μάλιστα χωρίς γυαλιά μου διάβασε κανά δυό παραγράφους. Είμαι σίγουρη ότι θα ξεφυλίσσει και αυτή την εφημερίδα.

Κα Ελένη που γεννήθηκες;

Στην Τσαριτσάνη Ελασσόνας (Νομό Λαρίσης)

Πόσα παιδιά έχεις;

Δύο. Τη Φανή και το Γιάννη.

Ο σύζυγός σου ζει;

Όχι. Έμεινα χήρα με δύο ορφανά πολύ νωρίς. Η Φανή μου ήταν 3 χρονών και ο Γιάννης μου ενός όταν πέθανε ο άντρας μου από εσωτερική αιμορραγία.

Παντρεύτηκα το 1937 και όταν ήμουν έγκυος επτά μηνών έφυγε να πολεμήσει στην Αλβανία. Εκεί έχασε τα δάκτυλα του και τον πήγαν στο νοσοκομείο Κορίνθου. Ήταν άτυχος όμως. Μετά από λίγο τον πάτησε ένα γερμανικό όχημα και του έσπασε τα πλευρά. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο της Λάρισας. Μετά από λίγους μήνες είχε επιθυμία να δει το μωρό. Τον αφήσαν να έρθει για λίγο αλλά δεν άντεξε. Πέθανε από εσωτερική αιμορραγία. Ήταν μόλις 29 χρονών κι εγώ 27!

Δύσκολα χρόνια…

Υπέφερα πολλά. Ξενοδούλευα όπου υπήρχαν μεροκάματα. Στην αρχή φύλαγα μεταξοσκώληκα... Όταν τέλειωσε το μετάξι δούλεψα στα καπνά, στα καλαμπόκια, σε εργοστάσια.

Πότε ήρθατε στην Αυστραλία;

Το 1959 με έφερε η κόρη μου, η Φανή.

Τι έχεις να πεις για τις νέες κοπέλες σήμερα;

Δεν έχουν υπομονή! Εγώ δούλεψα τίμια και περήφανα. Δεν είπε ποτέ κανένας “στάσου παρέκια”. Δεν έδωσα ποτέ δικαίωμα.

Επισκεφτήκατε καμιά φορά την Ελλάδα;

Ναι. Πέντε φορές. Πήγα και στα Ιεροσόλυμα.

Θυμάσαι καθόλου τα απιδιά σου χρόνια;

Ναι. Ζούσαμε ελεύθεροι. Ο μπαμπάς μου, ο Ανάστασης είχε καφενείο.

Τη μητέρα σου πως τη λέγανε;

Σοφία.

Ποιο είναι το αγαπημένου σου φαγητό;

Ντολμαδάκια.

Θυμάσαι να τα φτιάξεις;

Βάζεις τον κυμά. Βράζεις ρύζι σε ποσότητα ανάλογη με τον κυμά. Ζεματίζεις τα φύλλα. Βάζεις πιπέρι, κίμινο, αλάτι. Και μετά τα τυλίγεις...

Θυμάσαι κανένα τραγούδι;

Αχ Τσαριτσάνη μου γλυκιά

ωραία μου πατρίδα

την παλαιά τη δόξα σου

ήμουν μικρή δεν είδα.

Γιατί χωρίζει στη μεσιά

με ένα ποταμάκι

που κατεβαίνει ολόδροσο

από το βουναλάκι.

Του Οικονόμου η Σχολή

αθάνατη θα μείνει

και αν την κάψανε οι Γερμανοί

και στάχτη την εκάμαν

ο Βούλγαρος από την Αμερική

και άλλων αδελφοί

πάλι την ξανακάνανε

του Οικονόμου η Σχολή

αθάνατη θα μείνει.

Χρόνια πολλά κυρία Ελένη

να είσαι πάντα καλά.

Είσαι πρότυπο μάνας, συζύγου και εργαζόμενης γυναίκας.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ: Εφ. ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ, φύλλο 131- ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014