ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

κάντε κλικ πάνω στη φωτογραφία
για μεγέθυνση

Ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα ΕΚΔΟΣΗ της Ελασσόνας (αριθ. φύλλο 647, 27.06.2012, επιμέλεια άρθρου: Γρ. Βέλκος) το βλέμμα μου σταμάτησε σε ένα δημοσίευμα το οποίο είχε καταχωρηθεί σε εφημερίδα μιας άλλης εποχής, της 15^ης Οκτωβρίου 2012. Δηλαδή, λίγες μέρες μετά την έναρξη του Α βαλκανικού πολέμου, που επρόκειτο να χαρίσει στον τόπο μας την πολυπόθητη λευτεριά και τη διεύρυνση των συνόρων του μικρού, μέχρι τότε, Ελληνικού κράτους (τα σύνορα ήταν μέχρι τη Μελούνα).

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα το έγραφε ο Ιωάννης Χριστοδουλάκος, Λάκων, θέλοντας να σκιαγραφήσει τους κατοίκους της Τσαριτσάνης της τότε εποχής. Τα λόγια του εξαίρουν και κολακεύουν ιδιαιτέρως τους προγόνους μας και κατ επέκταση και εμάς. Αποτελούν έναν ύμνο στην ελεύθερη, αδούλωτη και ανυπότακτη ψυχή των πατεράδων και παππούδων μας, οι οποίοι με θάρρος, γενναιότητα και τόλμη συνέβαλλαν στην επικράτηση του πολυτιμότερου αγαθού, της ελευθερίας.

Μεταξύ άλλων αναφέρει, ότι η Τσαριτσάνη το 1912 αριθμούσε περίπου 3500 χιλιάδες κατοίκους, όλοι Έλληνες χριστιανοί, ενώ η Τουρκική κυριαρχία περιορίζονταν σε 3 – 4 μισθωτούς χωροφύλακες. Για το λόγο αυτό οι κάτοικοι της μικρής μας πόλης βρίσκονταν στην ευχάριστη θέση να αντικρίζουν την τουρκική σκλαβιά από μακριά, με μοναδική υποχρέωση να καταβάλλουν χρηματική αποζημίωση στους κατακτητές.

Τη στιγμή που οι γείτονες λαοί βρίσκονταν κάτω από τη σκληρή και απάνθρωπη κυριαρχία του Τούρκου κατακτητή (Ασιανού Τέρατος, όπως γράφει ο Χριστοδουλάκος). Φυσικό και επόμενο ήταν στην ψυχή των Τσαριτσανιωτώων να ανθίζει και να θεριεύει το δέντρο της ελευθερίας, ό πόθος να δουν την περιοχή ανεξάρτητη και χωρίς την παρουσία ξένων κατακτητών. Σε βαθμό που οι γείτονες, οι οποίοι ζούσαν για 5 αιώνες σε καθεστώς δουλείας, να εκπλήσσονται και να απορούν με τις πράξεις και τις εκδηλώσεις ενθουσιασμού των συμπατριωτών μας.

Ο Χριστοδουλάκος συνεχίζει λέγοντας πως, με την έναρξη των εχθροπραξιών (1912) και την είσοδο του στρατού στη μικρή πόλη όλοι οι δρόμοι, τα καταστήματα και τα σπίτια ήταν σημαιοστολισμένα και οι κάτοικοι έραναν τους στρατιώτες με λουλούδια. Τονίζει, μάλιστα, ότι, καθώς δεν υπήρχαν την περίοδο εκείνη φυσικά άνθη, έγινε χρήση τεχνιτών λουλουδιών.

Στο δημοσίευμα εξαίρεται ιδιαιτέρως η θερμή συμπεριφορά των Τσαριτσανιωτών στους στρατιώτες, τους οποίους φιλοξένησαν στα σπίτια τους, φρόντισαν και προσέφεραν απλόχερα την αγάπη και τα τρυφερά τους συναισθήματα με γενναιότητα και θάρρος, χωρίς να φοβηθούν τον Τούρκο κατακτητή.

Απεναντίας, ήταν ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι με την παρουσία του στρατού στην περιοχή τους. Μετά την απελευθέρωση της Ελασσόνας, συνεχίζει το δημοσίευμα, δημιουργήθηκαν πρόχειρα θεραπευτήρια- νοσοκομεία και οι δάσκαλοι και οι υπόλοιποι νέοι και νέες του χωριού, χρησιμοποιήθηκαν ως νοσοκόμοι στην υπηρεσία του κοινού καλού του τόπου.

Όλοι αυτοί διαπνέονταν από συναισθήματα αγνού πατριωτισμού και πόθου για ελευθερία. Ήταν μέχρι τα κόκαλα τους Έλληνες, τονίζει το δημοσίευμα. Στο τέλος γίνεται αναφορά στα σχολεία της περιοχής της Τσαριτσάνης, και γράφει ότι όλα (δημοτικό - παρθεναγωγείο και ημιγυμνάσιο) οικοδομήθηκαν με δωρεές του συμπατριώτη μας Κων. Οικονόμου των εξ οικονόμων, ο οποίος αναγνώρισε το πτώμα του νεκρού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' και το μετέφερε στη Ρωσία.

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα, διαβάζοντας το, μου προκάλεσε συγκίνηση, θαυμασμό και υπερηφάνια για τις προηγούμενες γενιές των Τσαριτσανιωτών, στους οποίους οφείλουμε, ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης για την προσφορά τους, να διαβεβαιώσουμε ότι οι αγώνες που έκαναν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι και ανεξάρτητοι δεν θα σταματήσουν.

Με κάθε τρόπο , όπως και όσο οι συνθήκες μας το επιτρέπουν τις δύσκολες μέρες που διανύει η χώρα μας, θα αγωνιζόμαστε για να συνεχίσει η μικρή μας πόλη να ευημερεί και να προοδεύει. Γιατί σε μία πόλη με τέτοια ιστορία, μόνο οι λέξεις πρόοδος και ευημερία της αξίζουν.

Ο Θεός ας αναπαύει την ψυχή του Ιωάννη Χριστοδουλάκου, συντάκτη του δημοσιεύματος.

ΣΥΝΑΚΤΗΣ: Ασπασία Τζαβέλλα- Σαπουνά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα "ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ", φύλλο 125- ΔΕΚΕΜΒΗΣ 2012